موسسه هوور در سال 1919 یعنی پایان جنگ جهانی دوم در دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا تاسیس شد. در واقع این اندیشکده در ابتدا به صورت کتابخانه‌ای بود که مدارک مربوط به جنگ‌های جهانی اول و دوم را جمع‌آوری می‌کرد و در پی انگیزه‌ها و اهداف این جنگ‌ها بود.
این موسسه در دوران جنگ سرد نیز این موسسه در پی تبلیغ ارزش‌های لیبرال بود و کمونیسم را مهم‌ترین تهدید برای صلح بین‌الملل می‌دانست. این موسسه را می‌توان یک موسسه دست راستی دانست که نفوذ زیادی میان جمهوری خواهان و محافظه کاران آمریکایی دارد.
از اعضای برجسته این مرکز به به پست‌های مهم در ایالات متحده دست یافته‌اند می‌توان به کاندولیز رایس، جرج شولتز، نویت گرینگیچ و توماس ساول اشاره کرد. بودجه این موسسه در سال 2010 حدود چهل میلیون دلار بود.
از کارشناسان ایرانی این مرکز می‌توان به عباس میلانی و گیتی نجات اشاره کرد. از جمله پروژه‌هایی که این موسسه در رابطه با ایران تهیه و تدوین کرد، تحت عنوان دموکراسی در ایران می‌باشد که از جمله پروژه‌ها مهم این موسسه است و عباس میلانی و مایکل مکفال مدیریت آنرا بر عهده دارند و در سال 2005 گزارش تحقیقاتی دیگری تحت عنوان فراسوی تغییرات تدریجی یک استراتژی جدید در قبال ایران منتشر کرده‌اند.
