واکاوی اتاق فکر بنیاد آلمانی مارشال ایالات متحده آمریکا (gmfus)
این اندیشکده در سال 1972 به عنوان هدیهای از طرف آلمان غربی در بیست و پنجمین سال طرح مارشال به عنوان یادبودی دائم برای برنامه کمکهای مارشال توسط یک آمریکایی آلمانی تبار یهودی به نام جیودو گلدمن تاسیس گشت. وی برای تاسیس این مرکز در حکومت آلمان مرکزی لابی کرد.
این مرکز با هدف افزایش همکاریهای آمریکا و اروپا برای غلبه بر مشکلات جهانی، ملی و منطقهای کار خود را آغاز کرد.
این موسسه با شیوههای گوناگونی همچون حمایت از افراد و موسساتی که در فضای اروپا ـ آمریکا کار میکنند، با گرد هم آوردن جامعه رهبران و سیاستگذاران و تجار، با مشارکت در تحقیقات در موضوعات ترانس آتلانتیک، و نهایتاً با فراهم آوردن فرصت مبادله برای بهبود روابط آمریکا و اروپا اهداف خود را پیگیری میکند.
این بنیاد هم در قاره اروپا و هم در آمریکای شمالی فعالیت میکند. مقر اصلی این اندیشکده در واشنگتن دی.سی است و همچنین دارای دفاتری در برلین، پاریس، بروکسل، بلگراد، انکارا، بخارست، ورشو و تونس میباشد.
این اندیشکده را میتوان از نخستین مراکزی دانست که روی اهمیت قدرت نرم تمرکز کرده است، این در حالیست که در زمان تاسیس این مرکز اکثر موسسات پژوهشی روی موضوعات نظامی تمرکز کرده بودند. از دهه 1980 بنیاد مارشال با جنبشهای دموکراسی خواه در اروپای شرقی و مرکزی همکاری کرد.
بنیاد مارشال همچنان در اروپای مرکزی، بالکان و منطقه دریای سیاه از طریق برنامههای مختلفی فعال است و به تقویت و ثبات دموکراسی در این مناطق میپردازد.
این مرکز با گذشت زمان و همکاری محققان مختلف از اقصی نقاط جهان راجع به طیف وسیعی از موضوعات و مناطق مختلف جهان به تحقیق و بررسی میپردازد. تحقیقات این موسسه در موضوعات سیاست خارجی و موضوعات امنیتی وبرنامههای سیاستگذاری عمومی در مناطقی چون آمریکای شمالی و آمریکای لاتین، آسیا، شمال و شاخ آفریقا، اروپا و استرالیا پیگیری میشود. این مرکز در نوامبر 2013 مطلبی را منتشر نموده است با عنوان “جنگهای جدید و قدیم حزب الله: از کشمکش ایدئولوژیک تا جنگ برای بقا؟” که در آن به ایفای نقش حزب الله لبنان در ناآرامیهای سوریه و تاثیرگذاری این مشارکت در آینده حزب الله در داخل و خارج لبنان پرداخته است.[1]
طیف گستردهای از شرکتهای و کشورهای اروپایی و آمریکایی به عنوان حامیان مالی این بنیاد در سال 2012 به این مرکز کمک کردهاند. از مهمترین این حامیان میتوان به موارد زیر اشاره کرد: ایرباس، بانک او امریکا، شورون، بریتیش کنسول، دی اچ ال، سفارتخانههای کره جنوبی، لهستان و قبرس، وزارت خارجههای بلژیک، لهستان و سوئد، جنرال الکتریک و ناتو.[2]
[1]http://www.gmfus.org/archives/hezbollahs-new-and-old-wars-from-ideological-struggle-to-fight-for-survival/
[2]http://gmfus.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2013/03/AR-2012_web.pdf