سازمان «انصاف و صحت در گزارشگری» در گزارشی به قلم «ریک کارپ» به بررسی نهادها و حامیان اصلی اندیشکده‌ها پرداخت و نوشت: اندیشکده‌ها نهادهای مهمی هستند که اطلاعات و تحلیل‌ها را در اختیار سیاست‌گذاران و مردم قرار می‌دهند. اما زمانی که این نهادها به دنبال بودجه هستند، مشخص نمی‌شود که آیا دستور کار اهدا کنندگان بر تحلیل‌های آنان اثر سوء می‌گذارد یا خیر.
مصلحت و منافع حامیان در جهت‌دهی اندیشکده‌ها تأثیر مستقیم دارد.
کن سیلور اشتاین در نشریه «نیشن» (21/5/2013) به تازگی افشا کرد که مصلحت و منافع اهداء کنندگان تا چه اندازه در شکل دهی نظرات و دیدگاه‌های اندیشکده چپ‌گرای «امریکن پراگرس» و دیگر اندیشکده‌ها تأثیر داشت. وی گزارش کرد: “به کارمندان صراحتاً گفته شده بود که قبل از نوشتن هر چیزی که باعث رنجش خاطر این مؤسسات شود باید مورد بررسی تیم مدیریت قرار گیرد.”
باید مشخص شود چه کسی اهدا کننده پول است و در ازای آنچه چیزی دریافت می‌کند.
25 نهادی که در تحقیق صورت گرفته توسط سازمان «انصاف و صحت در گزارشگری» مورد مطالعه قرار گرفتند، از شرکت‌ها، مؤسسات خیریه، و اهداکنندگان دولتی و شخصی پول دریافت کرده‌اند. قانون این اجازه را نمی‌دهد که مشخصات اهداکنندگان اعلام شود، اگر چه کمک‌های بالای ۵ هزار دلار باید به سازمان خدمات درآمد داخلی آمریکا گزارش داده شود. بسیاری از اندیشکده‌ها در گزارشات سالانه خود از اهداکنندگان تشکر می‌کنند و برخی دیگر نام آنان را در وب‌سایت خود قرار می‌دهند. گاهی اوقات لازم است که در زیر و رو کردن اسناد مالیاتی مشخص شود چه کسی اهداکننده پول است ـ و در ازای آن چه چیزی دریافت می‌کند.
تقریباً دو سوم اندیشکده‌های مورد مطالعه از یک شرکت نفتی پول دریافت کرده‌اند.
تقریباً دو سوم اندیشکده‌های مورد مطالعه (16 تااز 25 اندیشکده) دست‌کم از یک شرکت نفتی پول دریافت کرده‌اند. بودجه ۱۳ اندیشکده ـ یعنی بیشتر از نصف ـ توسط شرکت اکسون موبیل تأمین شده، بیش از یک سوم آنان، یعنی ۹ اندیشکده، توسط شرکت شِوْرِن و ۷ اندیشکده توسط شرکت برادران کوخ تأمین شده است. شرکت نفتی شل به ۴ اندیشکده پول داده و شرکت‌های کونکو فیلیپس و بی پی هر کدام بودجه ۳ اندیشکده را تأمین کرده‌اند.
غول‌های انرژی در هیئت مدیره اندیشکده‌ها نفوذ می‌کنند.
از آنجایی که پول زیاد با خودش نفوذ و قدرت می‌آورد، این اندیشکده‌ها، غول‌های انرژی را در هیئت مدیره خود می‌یابند. رکس دبلیو تیلرسون، رئیس و مدیر عامل شرکت اکسون موبیل و همچنین جان هس از شرکت نفتی هس از اعضای هیئت امنای مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی هستند. جیم راجرز، رئیس شرکت دوک انرژی از اعضای هیئت مدیره موسسه بروکینگز و اسپن است. دیوید کوخ از شرکت برادران کوخ نیز عضو هیئت مدیره موسسه اسپن و همچنین کاتو است. «ریچارد. بیچینی» از اعضای هیئت امنای موسسه امریکن انترپرایز می‌باشد.
نصف اندیشکده‌های مورد مطالعه از کارخانجات اسلحه سازی پول دریافت می‌کنند.
مسائل مربوط به جنگ نیز از دغدغه‌های مهم مردم است ـ و شرکت‌هایی که بیشترین سود را از جنگ می‌برند از ثروت خود استفاده می‌کنند تا بحث‌ها و گفتگوها را به گونه‌ای پیش ببرند که به نفعشان تمام شود. درست کمتر از نصف این اندیشکده‌ها (12 تا از 25 اندیشکده) از کارخانجات اسلحه سازی پول دریافت می‌کنند. شرکت ژنرال الکتریک بودجه 11 اندیشکده و شرکت‌های بوئینگ و لاکهیدمارتین هر کدام بودجه ۶ اندیشکده را تأمین کرده است. ۴ اندیشکده از شرکت نورتراپ گرانمن و ۳ اندیشکده از شرکت ریتیون پول دریافت کرده‌اند.
دریافت بودجه از شرکت‌های مالی و دارویی
۱۰ اندیشکده از شرکت‌های مالی پول دریافت کرده‌اند. مدیران شرکت‌های مالی عضو هیئت مدیره ۵ اندیشکده بودند. اندیشکده بروکینگز سه مدیر مختلف و اندیشکده اسپن دو مدیر از شرکت‌های وابسته به گلدمن ساکس در اختیار داشته‌اند. سه نفر از اعضای هیئت مدیره موسسه اینترنشنال اکونومیکس و یک نفر از اندیشکده کارنگی وابسته به شرکت سیتی‌گروپ هستند.
۱۳ اندیشکده با سازمان‌های سودبر بهداشت ودرمان ارتباط داشته‌اند ـ چه از طریق پول اهدا شده و چه از طریق اعضای هیئت مدیره. ۹ اندیشکده از شرکت‌های دارو سازی مانند فایزر، مرکوگر و هلابی‌گر PhRMA و ۳ اندیشکده از شرکت‌های بیمه خدمات درمانی مانند متلایف پول دریافت کرده‌اند. ویلسون تیلور، مدیر بازنشسته شرکت سیگنا از اعضای هیئت مدیره موسسه امریکن انترپرایز و رالف سال، مدیر پیشین سیگنا عضو هیئت مدیره اندیشکده بروکینگز هستند. کارن کاتن، معاون سابق رئیس شرکت فایزر و رونالد ویلیام، مدیر عامل بازنشسته شرکت آتنا از اعضای هیئت مدیره موسسه اینترنشنال اکونومیکس هستند.
ثروت خانواده‌ها، دستور کار اندیشکده‌ها را مشخص می‌کند.
بودجه اندیشکده‌ها همچنین توسط بنیادهای خیریه با پرداخت ثروت افراد خانواده‌های مرفه تأمین می‌شود، که بسیاری از آن‌ها یک دستور کار ایدئولوژیک دارند که می‌توان آن را به وضوح در انتخاب اندیشکده‌های ذی‌نفع آن‌ها دید. بنیادهای مرتبط با ریچارد ملون اسکایف، وارث خانواده ملون در فعالیت‌های بانکداری، که کمک کرد تا «بودجه پیدایش جنبش محافظه‌کار مدرن آمریکا تأمین شود» (واشنگتن پست، 2/5/1999) ، پشتوانه مالی موسسه منهتن، امریکن انترپرایز، هریتج، هوور، کاتو و مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی آمریکا بوده است. اسکایف از اعضای هیئت مدیره مؤسسات هریتج و هوور است.
بنیاد خیریه برادران کوخ از مؤسسات کاتو (که دیوید کوخ از اعضای هیئت مدیره آن است) ، هریتج، امریکن انترپرایز، منهتن و مرکز وودرو ویلسون حمایت می‌کند. خانواده دووس که با تاسیس شرکت آموی ثروتمند شده‌اند، از طریق بنیادهای خیریه مختلفی بودجه مؤسسات امریکن انترپرایز، هریتج و کاتو را تأمین می‌کند. بنیاد گیلدر پشتوانه مالی موسسه منهتن (که بنیان‌گذار آن یک مدیر بازنشسته است)، موسسه سیاست خاور نزدیک واشنگتن، کاتو و هریتج است. بنیاد خیریه بردلی به مؤسسات امریکن انترپرایز، هریتج، منهتن، هوور وکاتو پول می‌دهد.
بنیاد خیریه خانواده والتون، که توسط خانواده میلیاردر مالک شرکت وال‌مارت تاسیس شده، پشتوانه مالی گروه‌های محافظه‌کار مانند مؤسسات امریکن انترپرایز، هریتج، منهتن، هوور و کاتو بوده است. آن‌ها همچنین به موسسه میانه‌رو بروکینگز و مرکز چپ‌گرای پیشرفت آمریکا، که از طرح خدمات درمانی اوباما حمایت می‌کند، طرحی که می‌تواند برای رقبای کوچک وال‌مارت هزینه‌‌بر باشد (بیزینس این سایدر، 30/6/2009) ،پول اهدا کرده‌اند.
جورج سوروس، سرمایه گذار میلیاردر، با اهدا کنندگان ثروتمند دیگر بسیار تفاوت دارد
پیت پیترسون، میلیاردر وال‌استریت، که با برنامه‌های یکه خود به راه‌اندازی آن‌ها کمک کرده بود از جمله ائتلاف کنکورد و کمپین اصلاح وام‌ها سرسختانه علیه مزایای بازنشستگی مبارزه کرده است (اکسترا، 4/3/1997؛کانتراسپین، 15/3/2013، 16/11/2012) ، رئیس پیشین شورای روابط خارجی (اما همچنان از اعضای هیئت مدیره این شورا می‌باشد) و مدیر عامل موسسه اینترنشنال اکونومیکس است. مؤسسات او پشتوانه مالی شورای آتلانتیک، موسسه سیاست اقتصادی و بنیاد نیو امریکا بوده است.
جورج سوروس، سرمایه‌گذار میلیاردر، با اهدا کنندگان ثروتمند دیگر بسیار تفاوت دارد، او از طریق بنیادها و شرکت‌های مختلفی به بسیاری از نهادها، از راست‌گرا گرفته تا پیشرو، کمک می‌کند: مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاسی، مرکز وودرو ویلسون، مرکز اولویت‌های بودجه‌ای و سیاسی، کارنگی، اسپن، بروکینگز، کاتو، شورای روابط خارجی، موسسه سیاست اقتصادی، بنیاد امریکای نوین، و امریکن پراگرس.
